Sektor finansowy i jego modele
Sektor finansowy wykształcił dwa podstawowe modele, a mianowicie sektor anglosaski i niemiecko-japoński. Rynki finansowe są oparciem dla pierwszego z nich, w efekcie czego wielkie korporacje przemysłowe uniezależniły się od banków komercyjnych, które ograniczają się głównie do rozliczeń oraz przyznają kredyty powiązanym z nimi przedsiębiorstwo.
Drugi model, czyli niemiecko-japoński jest efektem założenia, że banki mają charakter uniwersalny, znajdziemy tu zwykłe konta bankowe, dostaniemy kredyt i oddamy do depozytu np. papiery wartościowe. Rozpowszechnione są też powiązania kapitałowe banków i korporacji przemysłowych. Banki inwestycyjne to firmy zajmujące się bezpośrednim przekazywaniem zasobów na rynek pieniężny i kapitałowy. Wszystkie czynności bankowe, na przykład udzielane kredyty, operacje na papierach wartościowych mogą być wykonane tylko w banku uniwersalnym, który jest połączeniem banku depozytowo-kredytowego z bankiem inwestycyjnym.
System informatyczny to podstawa działania banków. Obsługuje on wszystkie konta bankowe, pozwala zdalnie kontrolować poczynania klientów. Istotną różnicę między Europą a Stanami Zjednoczonymi stanowi fakt, że u nas potrzeba specjalizacji banków jest coraz większa a za oceanem od tego się odchodzi na korzyść bankowości uniwersalnej. Jednak nie ma możliwości określenia który system jest właściwszy ponieważ nie do końca jasne są potrzeby kredytobiorców.